Farklı Olmak

ama budandıkça fışkıran da bizleriz. ölüyoruz, demek ki yaşanılacak

Öncelikle bu konuda kendime bir eleştiri yaparak başlamak istiyorum. Ben çevremde veya internette gördüğüm toplumda çok sık görülemeyecek insanlara özenen bir insanım. Yani farklı insanlar gördüğümde seviniyorum ve onlardan bir şeyler kapıyorum. Gerçi onlar da yine benim gibi bazı insanları görüp bir şeyler okuyup veya izleyip bir karakter oluyorlar ama ben bunu yaptığımı fark ettiğimde kendi içimden ve kendi kaynaklarımdan muazzam bir farklılık ortaya koyup bir karakter olamadığım için bazen yetersiz hissettiğim oluyor.

Günümüz dünyasında insan ilk gözünü açtığı andan itibaren bir şeyler dayatılmaya başlıyor. Reklamlar, sosyal medya ve çevremizdeki insanlar bize sürekli "böyle görün, böyle düşün, böyle yaşa" diyorlar. Oysa bence herkes farklı şeyler olmak istiyordur ama bunun için gösterecek cesaret kabul olma korkusunu yenmekten geçiyor.

Farklılık diğer insanlar için rahatsız edicidir sizin gibi olmayan insanlar sizi gördüklerinde kabul etmeyebilirler zaten cesaret istemesinin sebebi de bu yüzdendir. Asıl aitlik de insanın kendisine sadık kalmasıyla başlayıp biter bence.

Tanımı da düzgün yapmamız gerekiyor ya ben çok farklı şeyler giyiyorum ben çok farklıyım veya gidip kimsenin dinlemediği ufak grupların 20 izlenmeli şarkılarını dinliyorum ben farklıyım diye düşünülmemesi gerekiyor. Farklı olmak kendi değerlerini bulmak, başkalarının onayına ihtiyaç duymadan kendi yolunu çizebilmektir. Bahsettiğim insanları görürseniz anlarsınız sürekli bir onay peşinde koşuyorlar.

Sanırım bu metni daha fazla uzatacak bilgiye veya vizyona sahip değilim ama aklıma hiçbir yeni konu gelmediğinde eski yazdığım konulara eklemeler yapmayı zaten planlıyorum.

Bu yazının video tavsiyesi

Hoşça kalın...